شصتمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر
|
BAHÁ’Í |
جامعۀ جهانی بهائی |
|
INTERNATIONAL COMMUNITY |
United Nations Office 866 United Nations Plaza, Suite 120, New York, NY 10017 USA Telephone: 212-803-2500, Fax: 212-803-2566, Email: [email protected] |
شصتمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر
بیانیهی جامعهی جهانی بهائی به مناسبت شصتمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر
۱۷ بهمن ۱۳۸۶) ۶ فوریه ۲۰۰8(
نیویورک
در آغاز شصتمین سال تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، مایلیم اهمیت بی نظیر و ماندگار این اعلامیه را تصریح کنیم. به تصویب رسیدن این اعلامیه در۱۹ آذر ۱۳۲۷ ( ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸) یکی از اوّلین جلوه های جمعی یک جامعه ی بین المللی بود. پنجاه و شش دولت عضو سازمان ملل متحد، از همه ی مناطق، بدون رأی مخالف، بر کرامت ذاتی انسان، و حاکمیت قانون به جای حاکمیت زور صحّه گذاشتند و بهزیستی فرد را در کانون حقوق بین الملل جای دادند. قلمرو اخلاقی روابط بین المللی دوباره ترسیم شد. این سند تاریخی تا امروز الهام بخش بیش از شصت معاهده و کنوانسیون بین المللی بوده است که در اثر گنجانده شدن در نظام های حقوقی ملی به نفوذ فزاینده ای دست یافته اند.
در حالی که نابرابری های اقتصادی، خشونت، تعصب و تخریب زیست محیطی آسیب های زیادی به مردم جهان وارد کرده، به تدریج مسئولیت دولت ها در قبال حمایت و ترویج حقوق بشر افکار را متوجه خود میسازد. این مشکلات جهانی به شکل گیری هشیاریِ تازه ای نسبت به مسئولیت بین المللی کمک میکنند و سبب میشوند مفهوم حاکمیت از حالت یک حق ذاتی خارج و به مسئولیت تعبیر شود. آگاهی فزاینده نسبت به یک جامعهی جهانی، ایجاد سازوکارهایی برای اجرا و نظارت بر حقوق بشر و پیدایش یک جامعهی مدنی پرطراوت در حمایت از این حقوق، نوید آن را میدهد که نظمی جهانی با قابلیت حمایت از کرامت و شرافت فردی به تحقق خواهد پیوست.
ما به عنوان یک جامعهی دینی جهان گستر، دربردارنده ی بیش از ۲۰۰۰ گروه قومی که در بیش از ۱۸۹ کشور و سرزمین سکونت دارند، به صراحت بر جهان شمول بودن حقوق مطرح شده در این اعلامیه تأکید میورزیم. همهی موارد حقوق بشر، همان طور که سازمان ملل متحد بارها اظهار داشته، جهان شمول، تفکیک ناپذیر و به هم وابسته و پیوسته هستند. دولت ها صرف نظر از نظام های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود، وظیفه دارند همهی موارد حقوق بشر و آزادی های بنیادین را ترویج و حمایت کنند.
در میان این حقوق، حق آزادی وجدان، دین و عقیده که در اعلامیه بدون قید و شرط تصریح شده، برای حفاظت از کرامت انسان اساسی است. با این حال در بسیاری از بخش های جهان، فرد به صورت قاطع از حق دانستن و باور داشتن محروم میشود. انسان بودن به معنای حقیقت را جستجو کردن است. بدون آزادی وجدان و بدون توانایی انتخاب و تقییر باورهای خود، و زندگی کردن مطابق آنها، عملی کردن هر حق دیگری اگر نه غیر ممکن، که دشوار میشود. افراد و جوامع آزاردیده سال ها در پناه این حق مأوی جسته اند. بهائیان و دیگر اقلیت های دینی بر مبنای پشتیبانی صریح این اعلامیه از آزادی وجدان، دین یا عقیده، از حمایت آن بهره برده اند. بهائیان طی سال ها نقش فعالی در ترویج این سند تاریخی و اندیشه های موجود در آن داشته اند.
در حقیقت مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر اصول اجتماعی و اخلاقی آئین بهائی را منعکس میکنند. در سال ۱۳۲۵) ۱۹۴۷)، بهائیان پیشنهادهای خود را به کمیسیون تازه تأسیس حقوق بشر ارائه کردند. وقتی سازمان ملل متحد کنوانسیون هایی را برای به کار بستن مواد اعلامیه تصویب می کرد، جوامع بهائی سراسر جهان این اسناد را ترجمه و توزیع می کردند، جلسات عمومی برای توضیح آن ها برگزار می نمودند و در جهت تصویب کنوانسیون های مختلف فعالیت می کردند. بهائیان در بسیاری مواقع، سازمان ملل و دولت های کشورهای خود را مورد خطاب قرار داده اند تا عرصه های تازه ای را برای اقدام خاطر نشان کنند و پیشنهادهای محسوسی برای بهبود اجرای تعهدات حقوق بشری ارائه نمایند. بهائیان در سال ۱۳۷۵ (۱۹۹۷ (در حمایت از دههی آموزش حقوق بشر سازمان ملل، اقدام جهانی «آموزش حقوق بشر» را راه اندازی کردند که بیش از ۱۰۰ عضو وابستهی ملی را در مسیر تقویت آموزش حقوق بشر در کشورهای خودشان راهنمایی می کرد.
امروزه بهائیان با فوریت و قدرتی تازه میکوشند تا آن جامعه ی جهانی را که در اعلامیه جهانی حقوق بشر تصویر شده، متحقق سازند. جامعهی جهانی بهائی متعهّد میشود تلاش های خود را ادامه و گسترش دهد، و در جهت رفع هرگونه تعصب، کاهش فقر وغنای مفرط، دست یابی به برابری کامل زن و مرد، ترویج توسعه ی پایدار و ایجاد تفاهم در میان ادیان جهان به دیگران بپیوندد. به این ترتیب، در ترویج این تعلیم بهائی میکوشیم که اظهار میدارد «لیس الفخر لمن یحبّ الوطن بل لمن یحبّ العالم» (ترجمه: فخر از آن کسی نیست که وطن را دوست می دارد، بلکه از آن کسی است که عالم را دوست میدارد.) آنچه آسیب پذیرترین ها از میان ما را به تعالی میرساند، همه ی ما را به تعالی میرساند.
سند مرکز جهانی بهائی # ۰۲۰۶- ۰۸