.هفت مدیر جامعۀ بهائی ایران، پنج سال است که به ناحق در زندان به سر می‌برند

احکام ٢٠ سالۀ آنها، طولانی‌ترین حکم‌هایی است که برای زندانیان عقیدتی کنونی در ایران صادر شده است. اجرای بی‌رحمانۀ این احکام، نشانگر عزم دولت برای سرکوب کامل جامعۀ بهائی ایران است. آنها با فشار و تضییقات سیستماتیک «از گهواره تا گور»، که در جهان امروز از شدیدترین نوع آزار مذهبی تحت حمایت دولت محسوب می‌شود، مواجه هستند

جوامع بهائی در سراسر جهان با راه اندازی کمپینی خواستار آزادی فوری آنها و تمامی زندانیان بی‌گناه عقیدتی در ایران شده‌اند

موجی از حمایت و نگرانی بين‌المللی پيرامون گرفتاری هفت مدیر بهائی ایران – و وضعیت دیگر زندانیان عقیدتی در ایران – حاصل مراسم ويژه‌ای بود که در سراسر جهان به مناسبت پنجمین سال گرد دستگیری این بهائیان برگزار شد.

طی یک دورۀ ۱۰ روزه در ماه اردیبهشت (مه)، در همۀ قارات، به عنوان بخشی از کمپین «پنج سال بیدادگری»، بیانیه‌هایی حاوی تقاضای آزادی فوری این هفت نفر، از سوی مقامات حکومتی، رهبران دینی، فعالان حقوق بشر و شهروندان عادی صادر شد. در گزارش‌های محلی و ملی نیز اخباری از اين کمپین جهانی منتشر شد.

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو، گفت: «امید ما آن است که حکومت ایران به روشنی دريابد که هفت زندانی بهائی که صرفاً برای باورهای دینی‌شان با بی‌عدالتی و بی‌قانونی پنج سال تمام نگه داشته شده‌اند، از ياد نمی‌روند.»

خانم علائی افزود: «امید نهایی ما البته آن است که ایران فوراً این هفت نفر – و همۀ دیگر زندانیان عقیدتی در ایران – را آزاد کند.»

اين کمپین، نشان داد که از نظر رهبران دینی سراسر جهان تا چه حد آزار بهائیان در ایران خلاف وجدان است.

در آفریقای جنوبی، شیخ اچمت صدیق، نایب رئیس شورای قضایی اسلامی ملّی، از یکی از رویدادهای کمپین پنج سال بیدادگری در ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه) برای صحبت دربارۀ آزادی دین از یک دیدگاه اسلامی استفاده کرد. او گفت که چطور تعالیم قرآن از آزادی دینی حمایت می‌کند و افزود که آزار جامعۀ بهائی در ایران کاملاً ناعادلانه است.

در ۲۴ اردیبهشت (۱۴ مه)، حدود ۵۰ رهبر دینی، نمایندۀ تقریباً همۀ جوامع دینی در بریتانیا، در نامه‌ای به وزیر خارجۀ انگلستان، ویلیام هيگ، از او تقاضا کردند از ایران بخواهد که فوراً این هفت نفر را آزاد کند.

از جمله امضاکنندگان نامه روآن ویلیامز، اسقف اعظم پیشین کانتربوری؛ جاناتان ساکس، خاخام اعظم اتحاد جماعت‌های عبرانی کشورهای مشترک‌المنافع؛ و شیخ ابراهیم موگرا، یک معاون دبیر کل شورای اسلامی بریتانیا، بودند.

آنها نوشتند: «ایران همۀ معیارهای قانونی، اخلاقی، روحانی و بشردوستانه را رها کرده و به شکلی روزمره، حقوق بشر شهروندان خود را نقض می‌کند. برای ما به عنوان اهل دین، برخورد حيرت‌آور حکومت با اقلیت‌های دینی کشور موجب نگرانی خاص است.»

و در اوگاندا، شورای بین‌الادیان، همراه جامعۀ بهائی آن کشور، بیانیه‌ای صادر کرد که از ایران می‌خواست به حقوق بشر بنیادی بهائیان ایران احترام گذارد.

جاشوا کیتاکول، دبیر کل شورا، در ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه) در کامپالا گفت: «موارد فاحش نقض حقوق بشر اساسی اقلیت‌های دینی ایران توسط رژیم آن کشور سبب خشم بین‌المللی حکومت‌ها و سازمان‌های اجتماع مدنی و همۀ مردم آزادی‌دوست سراسر جهان شد.»

از جمله دیگر پاسخ‌های برجسته طی روزهای پایانی کمپین به اين‌ها می‌توان اشاره کرد:

نامه‌ای با درخواست «آزادی فوری این هفت نفر» از جانب گروهی از افراد سرشناس هند، از جمله ل.ک. ادوانی، رئیس حزب بهاراتیا جاناتا؛ سلی سُرابجی، دادستان کل پیشین هند؛ امام عمر احمد الیاسی، امام اصلی در سازمان امام‌های مساجد همۀ هندوستان و میلون کوثری، گزارش‌گر ویژۀ پیشین ملل متحد دربارۀ اسکان مناسب.

مجموعه‌ای از بیانیه‌ها نیز از سوی اتریشی‌های برجسته در حمایت از این هفت نفر صادر شد. از جمله بیانیه‌ای از افگنی دونمز، اولین مسلمان انتخاب شده برای مجلس اتریش. او طی این بیانیه گفت: «بهائیان در ایران بخشی از اجتماع و بخشی از فرهنگ ایرانی هستند. آنها نیز باید (همان) حقوقی را داشته باشند که همۀ شهروندان دیگر در ایران دارند.»

هم‌چنین، تامی ریچنتال، یکی از شرکت‌کنندگان در کمپین در ایرلند که از بازماندگان هولوکاست است، طی یک سخنرانی گفت که تبعیض علیه بهائیان ایران متأسفانه او را به یاد آنچه در آلمان نازی بر یهودیان وارد آمد انداخت. آقای ریچنتال در ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه) در دوبلین گفت: «من به خوبی می‌توانم با سختی‌هائی که برای دین بهائی در ایران وجود دارد، هم‌ذات‌پنداری کنم.»

از جمله دیگر اقدامات برجستۀ روزهای آخر کمپین، پیامی ویدیویی از نیکو شریجور، از اعضای سنای هلند و نایب رئیس کمیتۀ ملل متحد برای حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مستقر در ژنو، بود که طی آن گفت: «رهبران جامعۀ بهائی صرفاً به دلیل آن که بهائی هستند بازداشت شده‌اند. این البته یک نقض کامل قوانین حقوق بشر است.»

این کمپین که از ۱۵ تا ۲۵ اردیبهشت (۵ تا ۱۵ مه) جریان داشت، به سرعت از جانب افراد دیگری نیز مورد حمایت قرار گرفت، از جمله از سوی وزیر امور خارجۀ استرالیا، سناتور باب کار، و لوید اکسورثی، وزیر خارجۀ پیشین کانادا، که پیش‌تر دربارۀ آنها گزارش شد.

از جمله برجسته‌ترین موارد ابراز نگرانی بیانیۀ مطبوعاتی مشترک چهار کارشناس حقوق بشر سازمان ملل متحد در ۲۳ اردیبهشت (۱۳ مه) بود که می‌گفت این هفت نفر صرفاً به خاطر باورهای دینی خود نگه داشته شده‌اند و ادامۀ زندانی بودن آنها ناعادلانه و خلاف قانون است و برخورد ایران با اقلیت‌های دینی قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند.

شش تن از هفت رهبر بهائی در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷ (۱۴ مه ۲۰۰۸) در مجموعه‌ای از یورش‌ها در ساعات اولیۀ صبح در تهران دستگیر شدند. هفتمین عضو گروه دو ماه پیش‌تر در ۱۵ اسفند ۱۳۸۶ (۵ مارس ۲۰۰۸) دستگیر شده بود.

این هفت رهبر بهائی، یعنی بهروز توکلی، وحید تیزفهم، مهوش ثابت، جمال‌الدین خانجانی، سعید رضائی، فریبا کمال‌آبادی و عفیف نعیمی، از زمان دستگیری‌شان با یک روند قضائی کاملاً خدشه‌دار مواجه بوده‌اند و سرانجام به ۲۰ سال زندان محکوم شدند که طولانی‌ترین حکم برای زندانیان عقیدتی کنونی در ایران است.

به مناسبت کمپین پنج سال بیدادگری و با حمایت جامعۀ بهائی آفریقای جنوبی، چند رویداد در نقاط مختلف کشور برگزار شد که از پشتیبانی طیف وسیعی از مقامات رسمی، رهبران مذهبی و رسانه‌های خبری برخوردار گردید.

جوامع محلی بهائی در شهرهای دوربان و مافیکنگ، در روز ۷ اردیبهشت (۲۷ آوریل)، هم زمان با روز آزادی در کشور آفریقای جنوبی، فیلم «تابوی ایرانی» را به نمایش گذاشتند. این فیلم مستند که توسط رضا علامه زاده، فیلم ساز برجسته ایرانی- هلندی ساخته شده، روایتی از آزار و اذیت بهائیان ایران است.

این فیلم در شهر دوربان، در سالن تئاتر دانشکدۀ هوارد در دانشگاه کووا- زولو ناتال (University of Kwa-Zulu Natal ) به نمایش درآمد و با استقبال خوبی از طرف دانشگاهیان، دانشجویان و اعضای جامعه محلی بهائی روبرو شد.

تماشای فیلم «تابوی ایرانی» در مرکز بهائی مافیکنگ

تماشای فیلم «تابوی ایرانی» در مرکز بهائی مافیکنگ

 هم زمان با نمایش فیلم، تعدادی از اساتید دانشگاه با امضاء بیانیه‌ای مشترک، خواستار آزادی هفت مدیر زندانی بهائی شدند. این بیانیه از دولت آفریقای جنوبی می‌خواهد تا از ایران تقاضا کند با «رعایت تعهدات خود» در قبال میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، «بی‌درنگ این زندانیان عقیدتی را آزاد کند و اجازه دهد پیروان آیین بهائی در ایران از حقوق کامل شهروندی برخوردار گردند».

پروفسور کارتا گاوندر، استاد حقوق و متخصص حقوق بشر در دانشگاه؛ پروفسور یوهانس اسمیت، رئیس دانشکده دین و الهیات؛ و پروفسور پاتریک باند، مدیر مرکز جامعه مدنی، از جمله افرادی بودند که بیانیه را امضاء کردند.

نمایش فیلم در شهر مافیکنگ، به میزبانی مرکز بهائی آن شهر و حضور حدود ۶۰ نفر برگزار شد.

خبرهای کمپین در هر دو مکان، به وسیله رسانه‌های محلی پوشش داده شد. در دوربان، رادیو ساحل شرق (East Coast radio)، مصاحبه‌ای با ویدا وفایی انجام داد. وی در مورد اعدام پدر شوهرش که در اوایل دهۀ ۱۳۶۰ صورت گرفت صحبت کرد. در شهر مافیکنگ، یک روزنامۀ محلی به نام مافیکنگ میل (Mafikeng Mail) و همچنین موتسودیگ اف ام (Motsweding FM)، موضوع کمپین را گزارش کردند.

شیخ احمد صدیق، عضو اجرایی شورای قضایی مسلمانان آفریقای جنوبی در حال سخنرانی در ژوهانسبورگ.

شیخ اچمت صدیق، عضو اجرایی شورای قضایی مسلمانان آفریقای جنوبی در حال سخنرانی در ژوهانسبورگ.

در روز ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه)، دفتر دیپلماتیک بهائیان در آفریقای جنوبی، جلسۀ صبحانه‌ای در ژوهانسبورگ برگزار نمود. هدف از این نشست، گفتگو در بارۀ وضعیت کلی حقوق بشر و به ویژه در ارتباط با موقعیت بهائیان ایران بود.

سخنران برجستۀ این جلسه، شیخ اچمت صدیق، عضو اجرایی شورای قضایی مسلمانان بود که در مورد آزادی مذهب یا عقیده از دیدگاه اسلام صحبت کرد.

وی اظهار داشت: «اساس اعتقادی اسلام، عدالت و انصاف است» و در این زمینه افزود «نمی‌توانید ایمان داشته باشید مگر اینکه آزاد باشید» و «اعتقاد، حق همه افراد است».

  شیخ صدیق گفت قرآن به صراحت و روشنی توضیح داده است که «در دین هیچ اجباری نیست» [لا اکراه فی الدین].

 وی همچنین در مورد حدیثی از حضرت محمد، که از آن به طور گسترده‌­­ای برای توجیه مجازات ارتداد در اسلام استفاده می‌شود، توضیحاتی داد. شیخ صدیق گفت بنا به نظر مشترک محققان دینی، این حدیث یعنی «هر کس دین خود را تغییر دهد او را بکشید»، فقط توسط یک نفر نقل شده است، پس باید تائید نشده در نظر گرفته شود.

او افزود معتقد است که آزار بهائیان در ایران سیاسی است و «هیچ ربطی به دین ندارد».

در همان مراسم، جولیا ماباله، نایب رئیس کمیسیون ترویج حقوق فرهنگی، مذهبی و زبان شناسی، قول داد موضوع آزار بهائیان ایران را در حضور کمیسیون مطرح کند و خواستار اقدام در جهت ترویج و حفاظت از «حقوق دینی بهائیان در ایران» شود.

سایر رسانه‌های آفریقای جنوبی که این کمپین را پوشش خبری دادند شامل دو ایستگاه رادیویی بود: اس ای اف ام (SAfm)، یک ایستگاه ملی متعلق به بنگاه سخن پراکنی آفریقای جنوبی؛ و صدای کیپ (Voice of the Cape)، ایستگاه اسلام گرای مستقر در کیپ‌تاون.

جامعۀ بهائی ایرلند به مناسبت کمپین پنج سال بیدادگری، مراسمی در هتل مشهور باس ولز (Buswells Hotel) در دوبلین، برگزار نمود.

ایستاده سمت راست، فعال حقوق بشر، تامی ریچنتال، در حال سخنرانی در مراسم کمپین پنج سال بیدادگری در ایرلند. سمت چپ، برندان مک نامارا، از اعضای جامعه بهائی ایرلند

ایستاده سمت راست، فعال حقوق بشر، تامی ریچنتال، در حال سخنرانی در مراسم کمپین پنج سال بیدادگری در ایرلند. سمت چپ، برندان مک نامارا، از اعضای جامعه بهائی ایرلند

 این نشست که در روز چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت ( ۱۵ مه) برگزار شد، شامل سخنرانی تامی ریچنتال، نویسنده، مبارز بنام حقوق بشر و بازمانده هولوکاست بود. وی به مدت ۵۰ سال در ایرلند زندگی کرده است.

آقای ریچنتال گفت آزار بهائیان ایران، متأسفانه یادآور وقایعی است که در آلمان نازی بر سر یهودیان آمد.

وی ادامه داد: «من با کشمکشی که آیین بهائی در ایران از آن رنج می‌برد به خوبی آشنا هستم. جمعیتی که تنها به دلیل دیانت خود مورد تبعیض قرار می‌گیرند.»

وی گفت وقتی از تبعیضی که بهائیان ایران با آن مواجه اند، نظیر محرومیت از دانشگاه، محدودیت‌های اقتصادی، و «تحریک گستردۀ نفرت علیه آنان در رسانه‌های رسمی»، با خبر می‌شوم، «دقیقاً آنچه به عنوان یهودی بر ما گذشت» را به یاد می‌آورم.

وی در ادامه گفت امیدوار است کمپین پنج سال بیدادگری «دولت ایران را متوجه کند که همۀ دنیا ناظر [اعمال] آنها هستند.»

او مستقیماً خواستار آزادی «یاران» و پایان بخشیدن به آزار و اذیت مذهبی در تمامی اشکال آن شد.

وی اظهار داشت «ما امروز ناظر وقایعی هستیم که نباید در مقابل آن خاموش بمانیم. باید صدای خود را بلند کنیم و آنچه در توان داریم برای آزادی این افراد انجام دهیم، تا آنان به دلیل اعتقادی متفاوت، سال‌های سال در زندان نمانند.»

جامعه بهائی ایرلند نیز ویدیویی به مناسبت این کمپین تهیه کرده است که در لینک زیر قابل مشاهده است:

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=AqQkmNjFYtM

به مناسبت کمپین «پنج سال بیدادگری»، با حمایت جامعه بهائی غنا، سمپوزیومی با عنوان «حبس بهائیان ایران– مضحکۀ عدالت» برگزار شد.

از جمله سخنرانان این همایش که روز ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه) در مرکز بین‌المللی مطبوعات در آکرا برگزار شد، پروفسور کن اتافوا، استاد دانشگاه مرکزی و مدیر موسسه همبستگی ویلیام اوفوری در آکرا بود. وی در مورد اصول بنیادین حقوق بشر و وضعیت هفت زندانی بهائی در ایران سخنانی ایراد کرد.

در غنا، پروفسور کن اتافوا، سمت چپ، دکتر اکواسی اوسی، وسط، و دکتر لزلی کیسلی-هایفورد در میان سخنرانان همایش «حبس بهائیان ایران – مضحکۀ عدالت»

در غنا، پروفسور کن اتافوا، سمت چپ، دکتر اکواسی اوسی، وسط، و دکتر لزلی کیسلی-هایفورد در میان سخنرانان همایش «حبس بهائیان ایران – مضحکۀ عدالت»

پروفسور اتافوا گفت: «بهبود مدارای دینی، یک تعهد جمعی است و انجام آن در واقع، مستلزم گسترش میزان احترام به حقوق بنیادین بشر است.»

وی ادامه داد: «برای رسیدن به خواسته‌های خود، اصلی‌ترین تعهد، توانایی پذیرش تنوع در جامعه است. این‌ها نگرانی اصلی و مهم ما برای جلوگیری از وضعیتی است که شاهد فزونی آن در شمال نیجریه و البته در ایران هستیم که هفت عضو جامعه بهایی، پنج سال گذشته را زندانی بوده‌اند.»

وی همچنین به این نکته اشاره کرد که مسائل مربوط به تبعیض دینی شاخص هستند، زیرا «هیچ کس کاتولیک یا بهائی و یا پروتستان متولد نمی‌شود.»

او گفت: «این می‌شود یک درخواست ناموجه که از شما بخواهند ایمان خود را انکار کنید تا به طور مثال به شما اجازه داده شود شغل خاصی داشته باشید».

اداره این همایش به عهده دکتر اکواسی اوسی، روان‌پزشک ارشد غنا و عضو دفتر امور خارجه جامعه بهائی بود. لزلی کیسلی-هایفورد، مشاور ارشد موسسه پژوهش و مشاوره برای تغییر، در مورد وضعیت فعلی بهائیان ایران سخن گفت و با ارائه دیدگاه تاریخی، در مورد واکنش‌های بین‌المللی به مسئله حبس ناعادلانه به بحث پرداخت.

دکتر کیسلی-هایفورد گفت: «آنچه بهائیان از این کمپین سراسری می‌خواهند، امتیاز ویژه‌ای نیست. آنها تنها به دنبال حقوق خود طبق مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر هستند؛ یعنی حق زندگی، آزادی، امنیت شخصی و حق تحصیل، کار و انجام مناسک مذهبی. جامعه بهائی، امروز، بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر، خواستار چیزی کمتر از آزادی فوری هفت مدیر بهائی همراه با صدها تن از دیگر زندانیان عقیدتی در ایران نیست».

ایستگاه اف ام در آکرا، رادیو XYZ و رادیو بین‌المللی فرانسه، این رویداد را تحت پوشش خبری قرار دادند.

 در حمایت از کمپین پنج سال بیدادگری، چند تن از شخصیت‌های سرشناس اتریشی، با صدور بیانیه‌هایی خواستار آزادی هفت مدیر زندانی بهائی شدند.

بهائیان اتریش به مناسبت کمپین پنج سال بیدادگری، مراسمی در میدان عمومی شهر وین و مقابل کلیسای سنت چارلز، برگزار کردند

بهائیان اتریش به مناسبت کمپین پنج سال بیدادگری، مراسمی در میدان عمومی شهر وین، مقابل کلیسای سنت چارلز، برگزار کردند

روز چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه) در مراسم ویژه‌ای که در میدان عمومی شهر وین نزدیک کلیسای سنت چالرز، یکی از بناهای تاریخی شهر برگزار شد، این بیانیه‌ها قرائت گردید.

از جمله افرادی که بیانیه صادر کردند: باربارا پرامر، رئیس شورای ملی اتریش؛ هلموت تیچی، مدیر دفتر حقوق بین‌الملل در وزارت امور خارجه؛ الکساندر وندر بلن، معاون نماینده مجلس و شورای شهر وین؛ افگانی دنمز، معاون شورای فدرال؛ جوزف راترنبوک، فرماندار سابق اتریش شمالی؛ سوزان شوآپ، نویسندۀ بنام اتریش؛ و انتن پلینکا، استاد علوم سیاسی و مطالعات ملیت گرایی در دانشگاه اروپای مرکزی بودا پست.

خانم پرامر در بیانیۀ خود به نامه‌ای که در اردیبهشت ماه ۱۳۸۷(مه ۲۰۰۸ ) خطاب به رئیس مجلس ایران نوشته بود، اشاره کرد. طی آن نامه، وی «نگرانی جدی خود را از تبعیض مستمر و سیستماتیک بهائیان ایران به دلیل اعتقادات مذهبی آنها» ابراز نموده بود.

خانم پرامر گفت: «متأسفانه وضعیت جامعه بهائی ایران وخیم‌تر شده است. بنابراین، اتریش و اتحادیه اروپا هنوز هم خواستار آنند که اقدامات سرکوبگرانه علیه این جامعه صلح آمیز بی درنگ متوقف شود. من این تقاضا را دنبال خواهم کرد.»

دکتر تیچی، نامه خود را از طرف دکتر مایکل اسپیندلگر، معاون وزیر امور خارجۀ اتریش نوشت. او اظهار داشت «وضعیت دشوار هفت زندانی بهائی، یک نگرانی جدی برای ما است. ما مرتباً و با تمام توان از حقوق بهائیان دفاع می‌کنیم. باعث تأسف است که ایران، هفت نمایندۀ بهائی را که آشکارا بر اساس تعلق به یک اقلیت مذهبی محکوم شده‌اند، هنوز آزاد نکرده است.»

آقای دنمز، در بیانیۀ خود ابراز داشت که او اولین مسلمانی است که به عضویت پارلمان اتریش درآمده است و با اینکه «اکثر نمایندگان مسیحی هستند» از وی به گرمی استقبال شده است.

وی در ادامه گفت: «بهائیان ایران بخشی از جامعه و فرهنگ ایران هستند و باید از حقوقی برابر با سایر شهروندان ایرانی برخوردار باشند… وجود بهائیان سبب غنای جامعه است پس باید به آنها فرصت مشارکت در جامعه داده شود.»

دکتر راتزنبورگ از دولت ایران خواست «حقوق بشر را در رابطه با آزادی مذهب و عقیده رعایت کند» و «بهائیان بی‌گناه زندانی را فوراً آزاد نماید».

در این مراسم بیش از ۱۵۰ نفر شرکت کردند و توسط رسانه‌های خبری اتریش پوشش گسترده‌ای یافت. روزنامه اتریشی «در استاندارد» (Der Standard) روز ۲۵ اردیبهشت (۱۵ مه) طی مقاله‌ای این مراسم را گزارش کرد و آژانس خبری اتریش (APA)، روز ۲۲ اردیبهشت (۱۲ مه) بیانیه‌ای مطبوعاتی در بارۀ این رویداد منتشر نمود.

شبکۀ رادیو تلویزیون ملی اتریش (ORF)، با تعدادی از شرکت کنندگان در مراسم مصاحبه کرد که در روز ۴ خرداد (۲۵ مه)، به عنوان قسمتی از مجموعۀ «ادیان جهان» (Religions of the World)، پخش می‌شود. این گزارش را می‌توان تا روز ۱۱ خرداد (اول ژوئن) در لینک زیر به طور مجانی تماشا کرد: http://tvthek.orf.at/programs/1656-Religionen-der-Welt

 گزارش ویدیویی این مراسم را که توسط جامعه بهائی اترش تهیه شده است می‌توانید در لینک زیر ببینید:

 http://youtu.be/S2Yo5zCIiR0

پوسترهای کمپین «پنج سال بیدادگری» در خارج از مرکز بهائی لوکزامبورگ

پوسترهای کمپین «پنج سال بیدادگری» در خارج از مرکز بهائی لوکزامبورگ

روز سه شنبه گذشته، حدود ۸۰ نفر – از جمله، بهائیان، مسیحیان و مسلمانان – در لوکزامبورگ، گردهم آمدند و با حمایت از هفت مدیر بهائی که به طور غیر قانونی در زندان به سر می‌برند، خواستار آزادی فوری آنها شدند.

این گردهمایی، در روز ۲۴ اردیبهشت (۱۴ مه)، در مرکز بهائی شهر لوکزامبورگ برگزار شد.

یوتا بیانی، سخنگوی بهائیان لوکزامبورگ گفت: «گرفتاری و مشکلات هفت مدیر زندانی بهایی در ایران، نمادی از وضعیت کلی حقوق بشر در ایران است».

«ما در اینجا گرد آمده‌ایم تا خواستار آزادی فوری این دوستان بی گناه خود شویم و همچنین حمایت خود را از تمامی قربانیان نقض حقوق بشر در ایران اعلام کنیم.».

این مراسم با برنامه‌های مختلفی نظیر سرود کودکان، دعا و نمایش ویدیو همراه بود. همچنین گروهی از کودکان و جوانان، شاخه‌های گل رز مزیّن به اسامی هفت زندانی بهائی را با خود آوردند و در گلدانی در پایین تصویر هفت نفر به معرض تماشا گذاشتند.

روز شنبه اعضای جامعه بهائی هاوائی با تجمع در کنار ساحل و با در دست داشتن تصاویر هفت مدیر زندانی بهائی، نسبت به آنان ادای احترام کردند.

روز شنبه اعضای جامعه بهائی هاوائی با تجمع در کنار ساحل و با در دست داشتن تصاویر هفت مدیر زندانی بهائی، نسبت به آنان ادای احترام کردند

به مناسبت کمپین «پنج سال بیدادگری»، جامعه بهائی هاوائی، برای هفت مدیر زندانی بهائی یک جلسه دعا در کنار ساحل برگزار نمود و با رسانه‌های خبری نیز ارتباط برقرار کرد.

مراسم بزرگداشت این هفت نفر در روز شنبه، ۲۸ اردیبهشت (۱۸ مه)، با حضور انتی نتیه Aunty Nettie مشاور سرشناس فرهنگی، در کنار یک دریاچه خصوصی در نزدیکی کاپولئی (Kapolei ) در جزیره اوآهو برگزار شد. شاخه‌های رز سفید، در کنار تصاویری از این هفت نفر به معرض تماشا گذاشته شد و دعا و مناجات تلاوت گردید.

رسانه‌های خبری هاوائی این مراسم را پوشش دادند. روز سه شنبه، ۳۱ اردیبهشت (۲۱ مه)، روزنامه هونولولو سیویل بیت The Honolulu Civil Beat، گزارشی از این مراسم منتشر کرد. همچنین در همان روز، یک ایستگاه رادیوی سراسری در برنامه محلی خود، گزارشی از وضعیت هفت مدیر بهائی را پخش نمود.

هفتۀ گذشته، تعدادی از شخصیت‌های برجستۀ هلندی– از جمله مقامات دولتی و نمایندگان مجلس– نگرانی خود را از نقض مداوم حقوق بشر در ایران ابراز نموده و خواستار توجه بیشتر به وضعیت هفت مدیر بهائی زندانی شدند.

این ابراز حمایت در مکان‌های مختلف، از جمله در مراسمی توسط جامعۀ بهائی هلند، به مناسبت کمپین پنج سال بیدادگری انجام گرفت.

در یک جلسۀ گفتگوی تعاملی که روز سه شنبه، ۲۴ اردیبهشت (۱۴ مه)، در موزۀ معروف «پریزن گیت» (Prison Gate Museum)، در شهر لاهه برگزار شد؛ گیلز پلاگ، مدیر بخش آفریقای شمالی و خاورمیانۀ وزارت امور خارجۀ هلند، در مورد آنچه هلند برای ترویج حقوق بشر در ایران انجام می‌دهد، توضیحاتی ارائه داد.

سمت چپ: گیلز پلاگ، مدیر بخش آفریقای شمالی و خاورمیانۀ وزارت امور خارجۀ هلند، در مراسم کمپین پنج سال بیدادگری، در موزۀ معروف «پریزن گیت» شهر لاهه، ۲۴ اردیبهشت (۱۴ مه)

سمت چپ: گیلز پلاگ، مدیر بخش آفریقای شمالی و خاورمیانۀ وزارت امور خارجۀ هلند، در مراسم کمپین پنج سال بیدادگری، در موزۀ معروف «پریزن گیت» شهر لاهه، ۲۴ اردیبهشت (۱۴ مه)

آقای پلاگ اظهار داشت «وزارت امور خارجه، مسلماً با در خواست کمپین پنج سال بیدادگری موافقت می‌کند، و این نه فقط به خاطر بهائیان، بلکه برای تمام گروه‌های بی دفاع جامعه در سراسر جهان است، و بالاتر از آن، نه فقط به دلیل اعتقاد راسخ ما به این گروه‌ها، بلکه مطابق قانون اساسی کشور است».

طی یک پیام ویدیویی که در جلسۀ پخش شد، نیکو شریجور، عضو مجلس سنای هلند و نائب رئیس کمیتۀ سازمان ملل برای حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ژنو، ابراز داشت که دستگیری و حبس این هفت نفر، قوانین بین‌المللی را نقض کرده است.

دکتر شریجور گفت «مدیران جامعۀ بهائی، تنها به دلیل بهائی بودن زندانی شده‌اند و این مسلماً نقض کامل حقوق بشر است. یکی از حقوق بنیادین بشر، حق آزادی عقیده و انجام مناسک دینی است».

ویدیو کامل را می‌توانید در اینجا مشاهده نمایید.

در روز ۲۵ اردیبهشت ( ۱۵ مه)، در پارلمان هلند، گفت گوئی دربارۀ آزادی دین و عقیده صورت گرفت. وضعیت بهائیان توسط هری ون بومل، عضو پارلمان، تشریح شد. وی از وزیر امور خارجه خواست تا آزادی فوری هفت مدیر زندانی بهائی را از ایران بخواهد. آقای ون این درخواست را در وبلاگ شخصی خود نیز منتشر کرد.

فرانس تیمرمانس، وزیر امور خارجه، در پاسخ ایشان گفت که این درخواست را از سفیر ایران خواهد نمود.

همچنین، خاخام اوراهام سوتندراپ، رئیس سابق اتحادیه جهانی یهودیان پیشرو در منطقه اروپا و عضو مؤسس صلیب سبز بین‌المللی، بیانیه‌ای در مورد وضعیت هفت مدیر بهائی صادر نمود.

در بیانیۀ خاخام سوتندراپ که در روز ۲۴ اردیبهشت (۱۴ مه) صادر شد، آمده است: «به برادران و خواهرانم که پیرو دیانت مقدس بهائی هستند. در این روز عید شاووت، که ما یهودیان نزول تورات را جشن می‌گیریم، از صمیم قلب برای آزادی و امنیت شما عزیزانم دعا می‌کنم. مذاهب مختلف، جملگی حامل پیام وحدت نوع بشر هستند. خانوادۀ بشر مانند یک بدن است، وقتی یکی از اعضای بدن دچار درد می‌شود، سایر اعضاء نیز آن را حس می‌کنند. تنها زمانی ما شفا می‌یابیم که سلامت کامل خود را بدست آوریم».

رسانه‌های خبری هلند، بخش‌هایی از فعالیت‌های کمپین پنج سال بیدادگری را پوشش دادند. شهرزاد نیوز از رویداد موزۀ پریزن گیت فیلم برداری کرد و با سخنرانان اصلی از جمله برنادت فیک، وکیل پناهندگی از بنیاد وکلا برای وکلا، و شیرین میلانی، قاضی دادگاه جنائی استان اوریجسل مصاحبه نمود. روزنامۀ فلکس رنت ( Volkskrant)، که یک روزنامۀ عمده سراسری است، مقاله‌ای در بارۀ کمپین منتشر کرد که می‌توان آن‌را به صورت فایل پی دی اف در اینجا مشاهده نمود.

شورای بین ادیان اوگاندا، به همراه جامعه بهائی آن کشور، در بیانیه مشترکی که هفته گذشته صادر کردند از ایران خواستند به حقوق بنیادین بشری بهائیان احترام گذارد.

جاشوا کیتاکوله، دبیر کل شورای بین ادیان اوگاندا، در حال قرائت بیانیه‌ای مبنی بر تقبیح زندانی شدن هفت مدیر بهائی در ایران

جاشوا کیتاکوله، دبیر کل شورای بین ادیان اوگاندا، در حال قرائت بیانیه‌ای مبنی بر تقبیح زندانی شدن هفت مدیر بهائی در ایران

در کنفرانسی که در روز چهارشنبه، ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۲ (۱۵ مه)، در هتل متروپل در کامپالا برگزار شد، جاشوا کیتاکوله دبیر کل این شورا گفت بهائیان ایران سال‌هاست با «ظلم و ستمی بی‌رحمانه و مداوم» روبرو هستند.

وی با قرائت بخشی از بیانیه گفت: «نقض گسترده حقوق اساسی و اولیه اقلیت‌های مذهبی توسط رژیم ایران، موجب افزایش خشم بین‌المللی از سوی دولت‌ها، سازمان‌های جامعه مدنی و مردم آزادی خواه در سراسر جهان شده است».[برای دریافت بیانیه در قالب پی دی اف اینجا را کلیک کنید].

آقای کیتاکوله گفت: «ما از سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهیم دولت ایران را وادار نمایند تا محیطی مساعد برای ارتقاء و حفاظت از حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین، به ویژه آزادی دینی، برای همه ایرانیان فراهم آورد».

شورای بین ادیان اوگاندا، در سال ۱۳۸۰ (۲۰۰۱) و با عضویت کلیسای کاتولیک در اوگاندا، شورای عالی اسلامی اوگاندا، کلیسای اوگاندا، کلیسای ارتودکس، و کلیسای همبستگی ادونتستهای روز هفتم اوگاندا، تاسیس گردید.

این کنفرانس و بیانیه صادره در آن، بخشی از برنامه جامعه بهائی اوگاندا جهت مشارکت در کمپین «پنج سال بیدادگری» بود.

کینتو موسکه، نخست وزیر سابق اوگاندا

کینتو موسکه، نخست وزیر سابق اوگاندا

کینتو موسکه، نخست وزیر سابق اوگاندا، یکی از سخنرانان این کنفرانس بود. او در حال حاضر مشاور ارشد ریاست جمهوری است. آقای موسکه، در مورد سفر خود به ایران که در سال ۱۹۹۵ و به عنوان نخست وزیر اوگاندا، انجام شده بود خاطره‌ای تعریف کرد. وی در حین سفر از میزبانان خود خواسته بود تا از مکان‌های مقدس بهائی بازدید کند. «مقامات ایرانی با اینکه متوجه این درخواست شدند اما جوابی به آن ندادند. در حالی که ما از تمامی اماکن مذهبی مربوط به مسلمانان، مسیحیان، و دیگر ادیان بازدید کردیم، تور رسمی ما شامل اماکن مقدسۀ بهائیان نشد».

«همه جوامع، حتی با اعتقادات مذهبی مخالف خود نیز باید سازش داشته باشند. خداوند ما را گوناگون آفریده است و هیچ‌کس نمی‌تواند افراد را به قبول باوری مجبور کند».

آقای موسکه، خواستار آزادی هفت بهائی زندانی گردید و افزود که او صمیمانه امیدوار است وضعیت تأسف بار بهائیان ایران به زودی خاتمه یابد و با آگاهی بیشتر افکار عمومی از طریق کمپین «پنج سال بیدادگری»، آزادی آنان تسریع شود.

شرکت کنندگان کمپین «پنج سال بیدادگری» در حال تماشای تصاویری از هفت مدیر بهائی زندانی در ایران

شرکت کنندگان کمپین «پنج سال بیدادگری» در حال تماشای تصاویری از هفت مدیر بهائی زندانی در ایران

خبرنگاران متعددی در این مراسم شرکت کردند و گزارش‌هایی از ایستگاه‌های رادیو تلویزیونی شامل رکورد تی وی، رادیو ان بی سی، رادیو سی بی اس و رادیو رسمی اوگاندا پخش شد. همچنین مقاله‌ای در دیلی مانیتور، یک روزنامۀ مستقل و پیشتاز در اوگاندا، و روزنامۀ نیو ویژن، روزنامۀ اصلی دولتی، چاپ گردید.

 به مناسبت کمپین «پنج سال بیدادگری»، اعضای جامعه بهایی اسلوونی در میدان پریسرن (Prešeren Square ) در لیوبلیانا گرد هم آمدند


به مناسبت کمپین «پنج سال بیدادگری»، اعضای جامعه بهایی اسلوونی در میدان پریسرن (Prešeren Square ) در لیوبلیانا گرد هم آمدند

گریگور لسجاک، کارشناس امور مذهبی و نویسنده دانشنامه جوامع دینی در اسلوونی، بیانیه‌ای در حمایت از حق آزادی دینی بهائیان ایران امضا کرد.

 در بیانیه دکتر لسجاک آمده است: «من از صمیم قلب حمایت خود را از تلاش‌های جامعه بهائی اسلوونی برای شناسایی حق آزادی عقیده و به ویژه نگرانی آنها برای برخورداری اعضای جامعه بهائی ایران از این حق، اعلام می‌کنم.»

صدور این بیانیه به مناسبت مراسم پنجمین سالگرد بازداشت هفت مدیر بهائی است، که از طرف جامعۀ بهائی اسلوونی برگزار شد.

 پروفسور تادجا لازنسکی، معاون دانشگاه پریمورسکا در اسلوونی، نیز از این کمپین پشتیبانی کرد. دکتر لازنسکی گفت : «من حمایت خود را از آزادی عقیده و کمپین برای آزادی هفت رهبر جامعه بهائی ایران، اعلام می‌کنم. »

الکساندر زیبلنیک بدیعی، سخنگوی جامعه بهائی گفت: «اعضای جامعه با در دست داشتن تابلویی ساده که نشان کمپین بر آن بود، برای گرفتن عکسی از مراسم، در میدان پریسرن (Prešeren Squar ) در لیوبلیانا پایتخت اسلوونی گرد هم آمدند. یک جلسه دعا نیز برای این هفت نفر برگزار شد.»

بهائیان اسلوونی، همچنین با استفاده از فیسبوک، پیام کمپین «پنج سال بیدادگری» را به بیش از ۱۲۰۰۰ نفر رساندند.